فیزیولوژی ورزشی گروه‌های خاص
مقایسه هشت هفته تمرینات آمادگی جسمانی ویژه تنیس روی میز و تمرینات ثبات مرکزی بر برخی عوامل آمادگی جسمانی و عملکردی دختران نوجوان نخبه تنیس روی میز
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
2 گروه اموزشی فیزیولوژی ورزشی دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تبریز.
3 استادیار بیومکانیک دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده
مقدمه و هدف: پژوهش حاضر به مقایسه هشت هفته تمرینات آمادگی جسمانی ویژه تنیس روی میز و تمرینات ثبات مرکزی بر روی برخی عوامل آمادگی جسمانی و عملکردی پرداخته است.
روش تحقیق: جامعه آماری شامل بازیکنان دختر ۱۲ تا ۱۴ ساله شهر تبریز با سابقه یک تا سه سال عضویت در تیم تنیس روی میز بود. ۲۰ بازیکن داوطلب به دو گروه تجربی تقسیم شدند: گروه تمرینات ثبات مرکزی (۱۰=N) و گروه تمرینات آمادگی جسمانی ویژه تنیس روی میز (۱۰=N). از هر دو گروه پیش آزمون‌هایی برای اندازه‌گیری فاکتورهای منتخب جسمانی و عملکردی انجام شد. سپس هر گروه به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت ۳۰ دقیقه تمرینات مربوطه را انجام دادند. پس از اتمام تمرینات، پس آزمون‌هایی برای اندازه‌گیری دوباره شاخص‌های جسمانی و عملکردی صورت گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و t وابسته در نرم‌افزار SPSSv25 و سطح معنی‌داری ۰۵/۰P≤ انجام شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که اثر هشت هفته تمرینات بر توان عضلانی دست، استقامت عضلانی شکم، تعادل و نمره پیووت بازیکنان متفاوت است (۰۵/۰>P). تأثیر تمرینات ثبات مرکزی نسبت به آمادگی جسمانی ویژه تنیس روی میز در توان عضلانی دست و استقامت بیشتر بود. همچنین، تأثیر آمادگی جسمانی ویژه بر توان عضلانی پا و سایر متغیرها بیشتر از تمرینات ثبات مرکزی بود.
نتیجه‌گیری: تقویت عضلات مرکزی می‌تواند به عنوان روشی مؤثر برای ارتقای عملکرد بازیکنان تنیس روی میز مورد توجه قرار گیرد و ترکیب این دو نوع تمرین به عنوان برنامه‌ای جامع برای بهبود عملکرد پیشنهاد می‌شود.
کلیدواژه‌ها
)