فیزیولوژی ورزشی گروه‌های خاص
تغییرات در ساختار و عملکرد قلب در بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی طی سه نوع مداخله ورزشی
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 گروه فیزیولوژی وررزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
2 گروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
چکیده
مقدمه و هدف: مطالعه حاضر به منظور مقایسه سه نوع تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر ساختار و عملکرد قلب بیماران دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی طراحی شده است.
مواد و روش‌ها: شرکت کنندگان 45 مرد دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی (سن: 8.11±55.24 سال، وزن: 13.4±89.5 کیلوگرم، مدت دیابت: 6.46±12.51 سال) به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند: تمرین هوازی، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی و کنترل. گروه‌های تمرینی به مدت 12 هفته روزانه 25 تا 45 دقیقه تمرینات هوازی و مقاومتی را 3 تا 5 بار در هفته انجام دادند. آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه با آنالیز t وابسته و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 انجام شد.
یافته‌ها: t وابسته افزایش معنی‌دار PWTS در گروه تمرین هوازی (038/0 = P)، و PWTD در گروه تمرین مقاومتی (033/0 = P) نشان داد. تغییرات (IVSTS)، (IVSTD) و (VO2max) در هیچکدام یک از گروه‌های تمرینی معنی‌دار نبود (05/0 <P). در فشار خون سیستولی افزایش در گروه کنترل (008/0 = P) و کاهش در گروه‌های تمرین مقاومتی (008/0 = P)، ترکیبی (001/0 = P). فشار خون دیاستولی در گروه تمرین ترکیبی (005/0 = P). حداقل ضربان قلب استراحت در گروه‌های تمرینات هوازی (046/0 = P). متوسط ضربان قلب استراحت در گروه تمرین هوازی (012/0 = P)، تفاوت معنی‌داری داشتند.
نتیجه‌گیری: تمرینات هوازی و مقاومتی بر ساختار قلب تاثیر می‌گذارند. بهترین نوع تمرین برای کاهش فشار خون، تمرینات ترکیبی است. تمرینات هوازی در مقایسه با تمرینات مقاومتی و ترکیبی، بیشترین تاثیر را در کاهش ضربان قلب دارد.
کلیدواژه‌ها
)